معنی شعر روباه و زاغ فارسی چهارم ✅

🍁 زاغکی قالب پنیری دید به دهان برگرفت و زود پرید
زاغ کوچکی قالب پنیری دید آن را با نوکش برداشت و زود پرید

🍁 بر درختی نشست در راهی که از آن می گذشت روباهی
در راهش روی شاخه درختی نشست که از آن روباهی عبور می کرد

🍁 روبه پر فریب و حیلت ساز رفت پای درخت و کرد آواز
روباه مکار و حیله گر پایین درخت آمد و شروع به خواندن آواز با صدای بلند کرد

🍁 گفت : به به تو چقدر زیبایی چه سری ، چه دمی ، عجب پایی
گفت : به به تو چقدر زیبایی عجب سر و دم و پای زیبایی داری

🍁 پرو بالت سیاه رنگ و قشنگ نیست باالتر از سیاهی رنگ
پر و بالت سیاه رنگ و قشنگ قشنگ تر و باالتر از این رنگ وجو ندارد

🍁 گر خوش آواز بودی و خوش خوان نبودی بهتر از تو در مرغان
ولی اگر خوش صدا و خوش آواز بودی دیگر بهتر از تو بین پرنده ها پیدا نمی شد

🍁 زاغ می خواست که غار غار کند تا که آوازش آشکار کند
زاغ خواست که قار قار کند و آواز بخواند تا صدای خوبش را به روباه نشان دهد

🍁 طعمه افتاد تا دهان بگشود روبه ک جست و طعمه را بربود
تا دهانش را باز کرد خوراکش (پنیر) افتاد روباه کوچک پرید و خوراکی را دزدید و فرار کرد