معنی شعر نیایش فارسی هفتم

کلمات و شعر های درس نیایش فارسی هفتم

معنی شعر های فارسی هفتم

درس هفدهم :: نیایش

معنای لغات نیایش فارسی هفتم

خداوندا: ای خدا
/ به حق : سوگند به، قسم به
/ نیکمردان: جوانمردان، بزرگواران
/ احوال: (جمع حال) وضعیّت جسمی و روحی
/ نیک: خوب، نیکو
/ محروم: بیبهره، بینصیب
/ بوم: سرزمین، در این شعر به معنی بارگاه خداوند
/ زبانی ده ⇐ ده: بده
/ اسرار: )جمع سر( رازها
/روان: روح و جان
/ جوید: طلب کند
/ غفلت: فراموشی
/ به معنی ⇐ به: با، به وسیله ی
/ معنی: معنویّت، غیر مادّی
/ برفروزان: روشن کن
/جای آن هست: روا است، به جا است
/ گر: اگر
/ خوانم ⇐ بخوانم: صدا میزنم

معنی شعر نیایش فارسی هفتم

بیت اول: خدایا، تو را به انسانهای جوانمرد و بزرگوار قسم میدهم که وجودم را از بدیها پاک بگردان.

بیت دوم: ما را از درگاه خودت بینصیب نکن و مانند گنجشکان ما را از بارگاهت دور مکن.

بیت سوم: زبانی به من بده که رازهای تو را بازگو کند و روح و جانی بده که رسیدن به تو را طلب کند.

بیت چهارم: تمام وجودم را از غفلت و نادانی رها کن و با نور معنویت خودت، روح و جانم را روشن کن.

بیت پنجم: اکنون به جاست که )مرا( کمک کنی؛ زیرا، اگر به من کمک نکنی، از بین میروم.

بیت ششم: مرا از نزدیکان و دوستان درگاهت دور نکن. هدایتم کن که از راه رسیدن به تو، دور شدهام.

بیت هفتم: من در هر راز و سخنی فقط تو را صدا میزنم و در بین همهی چیزها تنها تو را به عنوان خدای بلند مرتبه میشناسم.

آرایه های نیایش فارسی هفتم

بد و نیک ⇐ تضاد
/ بیت دوم: چو گنجشکان ⇐ تشبیه
/ بیت چهارم: دل ⇐ مجاز از تمام وجود
/ آتش غفلت ⇐ اضافهی تشبیهی
/شمع جان ⇐ اضافهی تشبیهی
/ بیت پنجم: دستگیری ⇐ کنایه از کمک کردن
/ از دست رفتن ⇐ کنایه از نابود شدن
/ بیت ششم: دور و نزدیک ⇐ تضاد
/ به راه آوردن ⇐ کنایه از هدایت کردن به راه راست
/ از راه افتادن ⇐ کنایه از گم شدن و از راه دور ماندن

نکات دستوری نیایش فارسی هفتم

خداوند ⇐ منادا و »ا« ⇐ منادا
/ این درگاه ⇐ متمّم
/ گنجشکان ⇐ متمم (چو به معنی مانند: حرف اضافه)
/ »م« در »دلم« ⇐ مضاف الیه
/ دل (دلم) ⇐ مفعول
/ شمع ⇐ مفعول