معنی حکایت علم و عمل فارسی ششم ✔

معنی حکایت علم و عمل

معنی حکایت علم و عمل فارسی ششم

اوّل نعمتی که ایزد تعالی، به من بخشید، دوستی ِ پدر و مادر بود و مهربانی ایشان بر حال من.چون سال عمر من به هفت رسید، مرا بر خواندن علم برانگیختند. من نیز، همین که اندک آگاهی یافتم و ارزش و اهمّیت علم بشناختم، با شوق فراوان در فراگیری آن کوشیدم… . 
ابتدا نعمتی که خداوند بزرگ به من عطا کرد، دوستی پدر و مادر بود و مهربانی آن‌ها نسبت به من. وقتی که سن من به هفت سال رسید، من به یادگیری علاقهمند شدم. من نیز، همان‌طور که کمی دانش و علم یاد گرفتم و ارزش و اهمیت علم را درک کردم، با اشتیاق بسیار در تلاش برای یادگیری آن بودم…

بر مردمان واجب است که در کسب علم بکوشند و درک و فهم آن را گرامی بدارند، که طلب علم از گرانبهاترین کارهاست و انسان تا زنده است، باید جویای علم و ادب و کردار نیک باشد.
بر مردم واجب است که در کسب علم تلاش کنند و درک و فهم آن را ارزشمند کنند، زیرا طلب علم از گرانبهاترین کار است و انسان تا زنده است، باید به دنبال علم و ادب و رفتار نیک باشد.

معنی کلمات حکایت علم و عمل فارسی ششم

ایزد تعالی: خدای بلند و بزرگ، اشاره به خداوند.
برانگیختند: تحریک و ترغیب کردند، انگیزه دادند.
طلب علم: تلاش و کوشش برای یادگیری علم و دانش.
نور ادب: نور و زیباییی که از اخلاق و رفتار نیکو می‌آید.
نادانی: عدم دانش و اطلاعات، ناشناختگی.
نیکوکاری: انجام کارهای نیکو و خیریه به منظور کمک به دیگران.

مخالف کلمات علم و عمل فارسی ششم

آگاهی ≠ نادانی
عشق ≠ نفرت
روشنی ≠ تاریکی
دوستی ≠ دشمنی
صداقت ≠ دروغ
خوشحالی ≠ غم
پیروزی ≠ شکست
زیبایی ≠ زشتی
صلح ≠ جنگ
امید ≠ یأس